Identitet frå bygd til by
I august flytta eg til Oslo og begynte på Universitetet. Det kjem ei tid for alle, der ein må forlate den trygge, gode heimen, og dra ut i verda på eiga hand. Kor langt ein ynskjer å dra er opp til kvar enkelt, men ein god del endar opp i byar, der jobb- og utdanningsmoglegheitene er fleire. Frå frisk fjelluft, ein halvfull skulebuss og langt til næraste nabo, møter ein i byen stor trafikk av både kjøretøy og menneske, mange lydar, lukter og inntrykk, fulle bussar, T-baner og tog, og ikkje minst heilt andre sosiale normer og reglar. Korleis kan ein behalde identiteten sin i eit så stort og overveldande miljø? Kven er du? Det er utruleg viktig å tenkje nøye gjennom kven ein er, og kven ein ynskjer å bli oppfatta som når ein kjem til ein ny plass. Det er så lett å forsvinne i mengda. Når ein ikkje kjenner ei levande sjel, kan jobben som ligg framfor deg virke enorm. Det kan freiste meir å trekke seg tilbake, enn å vise verda kven du er. Sjølv om det er behageleg å berre flyt