Unik ungdomstid

Ungdomstida er tøff for mange. Det er òg mykje fint ved ungdomstida. Det er fleire moglegheiter som dukkar opp i tenåra som ein aldri vil få igjen. Kanskje er dei òg ekstra viktige akkurat då. Det var spesielt to ting som eg er evig takknemleg for at eg fekk vere med på i mi ungdomstid og som endra meg som menneske: musikal-oppsettingane til Ung i Valdres og Ung kultur møtes, betre kjend som UKM. Begge delar tilbod som ungdom i Valdres bør nytte seg av!

Då eg gjekk på vidaregåande hadde eg som mange andre unge jenter dårleg sjølvkjensle og høge krav til meg sjølv. Men så gjekk eg på audition til Ung i Valdres si oppsetting av «Den Spanske Flue», og plutseleg stod eg på scena i kultursalen kry og stolt over meg sjølv. Eg er utruleg takknemleg for at Valdres vidaregåande skule gav meg, og fortsatt gir ungdom, mogeligheita til å vere med på på noko som dette. Det gir ungdom trua på seg sjølve og andre. Når ein jobbar saman mot eit felles mål over fleire månader går ein inn i ei boble og ein vert kjend med folk på ein heilt ny måte. Ein ser òg sider ved folk som ein ikkje visste om. Dette er opplevingar og erfaringar som eg vil bere med meg heile livet. Eg høyrer endå stemma til drama-læraren seie «Detta bi so bra, Andrea!».

Lenge før vidaregåande fekk eg ein kommentar om at eg burde melde meg på UKM. Ung kultur møtes er ein unik arena for ungdom til å utnytte og få vist fram evnene sine. Ein kan til dømes delta med scene-innslag, kunst, litteratur, media eller som arrangør. Fyrste gongen eg var med på UKM, som kunstar, var eg 13 år gamal. No har UKM vorte ein del av identiteten min. Eg har hatt så mykje moro, møtt så mange fine folk, lært så mykje nytt og fått delt kunsten min med så mange andre kreative sjeler. I sommar var eg med på UKM landsfestival, 20 år gamal, for siste gong. Sjølv om eg er litt trist for at eg er blitt for gamal til å vere med neste år er eg òg så takknemleg for alt UKM har lært og gitt meg. Eg har utvikla meg både som menneske og kunstnar. Og eg er jo berre ein av mange tusen som har delteke på UKM i Noreg, tenk på alle dei som sit med dei same kjenslene som meg!

I år så anbefaler eg deg difor å gi bort billetter til Ung i Valdres i julegåve. Då støttar du unge draumar og talent, og ikkje minst gir du bort ei fantastisk teateroppleving. Og er du så heldig å vere mellom 13 og 20 år, meld deg på UKM då vel! Eg kan garantere deg at du kjem til å møte mange kreative, talentfulle og spennande ungdommar der, Valdres er full av dei!


Ynskjer dykk alle ei riktig god førjulstid!

Publisert i Valdresmagasinet 9. desember 2017.

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

Festivalfolk

Bilde
Norsk Rakfiskfestival er eit høgdepunkt kvart år. Det er då Valdres får vist seg fram. Vi får vist fram mattradisjonar, dialekt, natur og kultur. Vi får dele og styrke vår identitet med over 25 000 menneske frå by og bygd. Dette gjer oss stolte. For valdrisar er stolte! Og spesielt stolte blir vi av familie og av kjensla av å høyre til. Tipptippoldefar min, Øystein Ø. Rudi (f. 1839), starta på 1880-talet Haugseter Fjellstove på Vinsteren, og var ein av dei fyrste som delvis livnærde seg av turisme. Klart dette gjer meg stolt. Det gjev meg ei tilknyting til Valdres, som eg før ofte tenkte at eg mangla. Ingen av foreldra mine er oppvakse i Valdres, og eg snakkar heller ikkje dialekt. Eg bur i Fagernes by. Eg har kanskje ikkje sett på meg sjølv som ein heilt fullgod valdris. Bygd og by er motpolar. Kanskje har vi litt vanskeleg for å forstå kvarandre? «Byfølk» kallar dei oss som bur i Fagernes. Vi er «fine» på ting, og snakkar pent by-mål. På den andre sida trekk kans
Les mer

Våge

Bilde
Kor ofte ler du så godt at du ikkje greier å stoppe? Slik at du hikstar etter pusten. Slik at du har latterkrampe så du vrir deg. Slik at du kjenner lukka risle gjennom kroppen.  Truleg ikkje ofte nok. Vaksenlivet kan fort verke keisamt, fullt av plikter, ansvar, stress og profesjonalitet. Skiljet mellom jobb og fritid har for mange vorte meir utydeleg. Mange er tilgjengelege på telefon og e-post heile døgnet. Det forventast at ein skal klare å vere både fagleg dyktig, ein god partner, omsorgsfull forelder og ein god ven. For meg som er i overgangen til å verte vaksen, kjenner eg på at vaksenlivet ofte ser ut til å innehalde mykje alvor, og at det er mindre rom for kreativitet, humor og leik. Vi er veldig opptekne av korleis andre oppfattar oss. Alt må vere på stell både i arbeidslivet og privatlivet, eller det skal i alle fall sjå slik ut. Sjølv om ein del av oss kanskje har lyst til å tulle og le når livet vert litt grått og keisamt, trur eg at mange har ei slags sperre i
Les mer

Ta sats!

Bilde
Hugsar du då di einaste bekymring var om du rakk barne-tv, eller om du fekk laurdagsgodt? Mamma smurde matpakka di, og pappa var heime med deg når du var sjuk. Eg leika dagen lang, og heimeleksa var å fargelegge ei A4 side. Det er var ei god tid, utan mange bekymringar og plikter. Det kan jo sjølvsagt ikkje vere slik for alltid, og dei fleste av oss ynskjer heller ikkje at det skal vere slik. Om vi vil eller ikkje, så blir vi eldre. Vi får meir og meir ansvar, og blir kasta ut i oppgåver vi aldri har prøvd oss på før. Som fugleungar kastar vi oss ut frå det trygge reiret, og flaksar så godt vi kan med dei vengene vi har. Nokre har kraftige venger med stort spenn, andre mindre spenn, og meir skjøre venger. Svært få kan fly på første forsøk, og det hender ein gong iblant at vi deiser rett i bakken. Det er ikkje berre lett å bli vaksen. I tillegg til å finne ut kven vi vil vere og korleis vi skal takle i overkant mange kjensler, skal vi lære å søke jobb, jobbe, betale rekninga
Les mer