Mobbing krev handling!



I Noreg vert om lag 32.000 skuleelevar utsett for verbal, sosial, materiell, fysisk, psykisk, eller digital mobbing til ei kvar tid (Kunnskapsdepartementet). Den 13 år gamle jenta som vart funnen død i ei hytte på Beitostølen nyttårsaftan er eit eksempel på korleis det kan gå om vi ikkje tek tak i mobbing, og ho er kun eit av mange eksempel.

Utestenging, uthenging, utskjelling, audmjuking, latterliggjering, truslar og baksnakking, lista er lang. Det konstante presset om å vere perfekt både av utsjåande og på sosiale media, gjer situasjonen enda verre. Kvar minste ting som skil deg frå mengda kan brukast mot deg. Høyrer ein same utsegn mange nok gonger byrjar ein å tru på det sjølv. Ein byrjar å ville endre på det som er feil, eller berre gøyme seg så godt at ingen legg merke til det.

I 2002 lanserte tidligare statsminister Bondevik (KrF) eit manifest som skulle avskaffe mobbing i løpet av to år ved hjelp av nulltoleranse. 14 år seinare ser vi diverre at mobbing fortsatt er eit stort problem. I vår skal kunnskapsminister Rød Isaksen (H) legge fram ei ny tiltakspakke mot mobbing. Kva blir annleis denne gongen? Utdanningsdirektoratet seier at det i perioden 2001-2015 er brukt heile 75 millionar kroner på antimobbeprogram som Olweus, Zero, PALS og liknande, utan at desse kan dokumentere særleg positiv effekt (NOVA rapport, 2014). Papir og program hjelp lite om dei ikkje fører til konkret handling!

Foreldre, lærarar, elevar - alle som ser, har plikt til å ta tak i all form for mobbing! Alle klassar har «leiarar», dei populære elevane som andre elevar ser til, før dei tør å kome med ein kommentar. Desse har eit spesielt ansvar for å ta tak i og motarbeide mobbing. Lærarar har eit stort ansvar, og mykje makt når det kjem til mobbing. Det å la klassa dele seg inn i grupper sjølve kan til dømes fort bli ei form for ubevisst mobbing. Å stadig vere den eleven ingen ynskjer å ha med på gruppa si er ikkje greit.

Skuleforskar Oterkiil ved Universitetet i Stavanger, seier at forsking viser at det er høgst førekomst av mobbing på skular med svak leiing, og lågast førekomst av mobbing på dei skulane med sterk og tydeleg leiing. (Oterkiil, UIS). Dette betyr kanskje at det er viktigare å bruke pengar på å kurse leiarar, for å gjere dei trygge og tydlege, framfor å setje inn program med fokus på borna? På skular der leiinga vektlegg relasjonsbygging og verdiar som likeverd, der elevar lærar å snakke opent saman, stå opp for kvarandre og ta vare på kvarandre, der vil mobbing avta. Utydelege, veike vaksne skapar mobbing!
Sjølv om det er vanskeleg, så kan vi ikkje tillate oss å gje opp! Mobbeoffer ber på denne bagasjen heile livet. Bagasje som kan føre med seg depresjon, manglande sjølvkjensle, tankar om sjølvmord og ete-vegring. Det er ingen som har rett til å påføre andre denne byrda! Mobbing skal ikkje oversjåast av nokon, om det er ein stygg kommentar eller eit fysisk slag. For når alt kjem til alt så har vi alle eit felles ansvar for å få ein slutt på dette.

Vær klar, tydeleg og modig om du ser mobbing,- gå til handling!

Kanskje reddar du eit liv i det du bryr deg!?

Valdresmagasinet, 13.02.16

 Bilde: (http://www.klikk.no/foreldre/article933517.ece)

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

Festivalfolk

Bilde
Norsk Rakfiskfestival er eit høgdepunkt kvart år. Det er då Valdres får vist seg fram. Vi får vist fram mattradisjonar, dialekt, natur og kultur. Vi får dele og styrke vår identitet med over 25 000 menneske frå by og bygd. Dette gjer oss stolte. For valdrisar er stolte! Og spesielt stolte blir vi av familie og av kjensla av å høyre til. Tipptippoldefar min, Øystein Ø. Rudi (f. 1839), starta på 1880-talet Haugseter Fjellstove på Vinsteren, og var ein av dei fyrste som delvis livnærde seg av turisme. Klart dette gjer meg stolt. Det gjev meg ei tilknyting til Valdres, som eg før ofte tenkte at eg mangla. Ingen av foreldra mine er oppvakse i Valdres, og eg snakkar heller ikkje dialekt. Eg bur i Fagernes by. Eg har kanskje ikkje sett på meg sjølv som ein heilt fullgod valdris. Bygd og by er motpolar. Kanskje har vi litt vanskeleg for å forstå kvarandre? «Byfølk» kallar dei oss som bur i Fagernes. Vi er «fine» på ting, og snakkar pent by-mål. På den andre sida trekk kans
Les mer

Våge

Bilde
Kor ofte ler du så godt at du ikkje greier å stoppe? Slik at du hikstar etter pusten. Slik at du har latterkrampe så du vrir deg. Slik at du kjenner lukka risle gjennom kroppen.  Truleg ikkje ofte nok. Vaksenlivet kan fort verke keisamt, fullt av plikter, ansvar, stress og profesjonalitet. Skiljet mellom jobb og fritid har for mange vorte meir utydeleg. Mange er tilgjengelege på telefon og e-post heile døgnet. Det forventast at ein skal klare å vere både fagleg dyktig, ein god partner, omsorgsfull forelder og ein god ven. For meg som er i overgangen til å verte vaksen, kjenner eg på at vaksenlivet ofte ser ut til å innehalde mykje alvor, og at det er mindre rom for kreativitet, humor og leik. Vi er veldig opptekne av korleis andre oppfattar oss. Alt må vere på stell både i arbeidslivet og privatlivet, eller det skal i alle fall sjå slik ut. Sjølv om ein del av oss kanskje har lyst til å tulle og le når livet vert litt grått og keisamt, trur eg at mange har ei slags sperre i
Les mer

Ta sats!

Bilde
Hugsar du då di einaste bekymring var om du rakk barne-tv, eller om du fekk laurdagsgodt? Mamma smurde matpakka di, og pappa var heime med deg når du var sjuk. Eg leika dagen lang, og heimeleksa var å fargelegge ei A4 side. Det er var ei god tid, utan mange bekymringar og plikter. Det kan jo sjølvsagt ikkje vere slik for alltid, og dei fleste av oss ynskjer heller ikkje at det skal vere slik. Om vi vil eller ikkje, så blir vi eldre. Vi får meir og meir ansvar, og blir kasta ut i oppgåver vi aldri har prøvd oss på før. Som fugleungar kastar vi oss ut frå det trygge reiret, og flaksar så godt vi kan med dei vengene vi har. Nokre har kraftige venger med stort spenn, andre mindre spenn, og meir skjøre venger. Svært få kan fly på første forsøk, og det hender ein gong iblant at vi deiser rett i bakken. Det er ikkje berre lett å bli vaksen. I tillegg til å finne ut kven vi vil vere og korleis vi skal takle i overkant mange kjensler, skal vi lære å søke jobb, jobbe, betale rekninga
Les mer